Lipochroomkanaries:
Lipochroomkanaries zijn bijzondere vogels die opvallen door hun opvallende kleurrijke verschijning. Door de afwezigheid van een enzymfactor zijn de melaninen niet zichtbaar in hun bevedering. Hierdoor hebben ze hoornkleurige snavels en nagels, en hun poten moeten een vleeskleur hebben.
De klassen van de lipochroomkanaries worden bepaald door de begrippen intensief, schimmel en mozaïek. Deze begrippen spelen een rol bij alle soorten met een gele of rode ondergrond, inclusief de ivoorkleur op een gele of rode ondergrond. Laten we deze begrippen eens nader bekijken, gevolgd door de lipochroomkleuren geel, wit en rood.
INTENSIEF De intensieve kanarie vertoont geen enkel spoor van schimmel. Hun bevedering is gelijkmatig en egaal van kleur. De lipochroomkleur is prachtig aanwezig tot in de toppen van elke veer, waardoor ze een indrukwekkend schouwspel vormen.
Schimmel Bij schimmelkanaries zien we een interessant patroon van verdunde lipochroomkleuren. De melanine is hier wel aanwezig, maar het is verspreid in kleine vlekjes op de veren, wat een unieke uitstraling geeft.
Mozaïek Mozaïekkanaries zijn een lust voor het oog. Ze hebben een combinatie van zowel intensieve als schimmelkenmerken. Het leidt tot prachtige en intrigerende patronen op hun verenkleed.
Lipochroomkleuren: Geel, Wit en Rood De lipochroomkanaries zijn er in drie hoofdkleuren: geel, wit en rood. Elke kleur heeft zijn eigen charme en schoonheid.
- Gele lipochroomkanaries: Deze kanaries hebben een prachtige, levendige gele kleur die straalt met energie. Ze zijn altijd een vrolijke aanvulling op elke volière.
- Witte lipochroomkanaries: De witte variant is een toonbeeld van elegantie. Hun zuivere, smetteloze witte veren maken van hen ware blikvangers.
- Rode lipochroomkanaries: Met hun intense rode kleur zijn deze kanaries ware juweeltjes. Ze trekken onmiddellijk de aandacht en zijn geliefd bij veel vogelliefhebbers.
Al met al zijn alle lipochroomkanaries een prachtige toevoeging aan elke vogelcollectie. Hun opvallende kleuren en unieke eigenschappen maken ze tot geliefde metgezellen voor zowel beginnende als ervaren vogelhouders. Ontdek de fascinerende wereld van lipochroomkanaries en laat je betoveren door hun schoonheid!
De intensieve gele kanarie is een prachtige vogel met een diepe, goudgele grondkleur die doet denken aan een rijpe zonnebloem.
Dankzij de dubbele geelfactor is deze kleur zo indrukwekkend en egaal.
In tegenstelling tot de geel schimmel, moet deze vogel vrij zijn van de dubbele geelfactor.
Het is essentieel om te voorkomen dat vogels met een oranje bijtint worden gebruikt in de kweek, omdat dit zich later kan manifesteren in de jongen, vooral in de kleine veertjes rond de snavel, waar de kleurstof zich sterk concentreert.
Bij het fokken van intensieve gele vogels is het van groot belang om twee vogels te selecteren met een zeer sterke geelfactor, met diep doorgekleurde vleugel- en staartpennen.
De ideale combinatie is een intensieve gele kanarie gekoppeld aan een andere intensieve gele kanarie met schimmelsporen, maar altijd met een goede bevederingsstructuur en grootte.
Een goede intensieve gele kanarie moet zeker drager zijn van een dubbele geelfactor, anders zullen er steeds tussenliggende kleuren ontstaan.
Het is niet ongebruikelijk om mannen in het geval van de intensieve gele kanarie dichter bij de standaard te zien komen dan de poppen.
Ze zijn vaak dieper en mooier doorgekleurd.
Sommige kwekers willen graag intensieve gele vogels kweken door vogels te paren die split zijn voor wit (bijvoorbeeld een gele pop) met een dubbele geelfactor en deze te koppelen aan een intensieve gele man.
Deze methode kan na enkele jaren resulteren in zowel intensieve gele vogels als recessieve witte vogels uit hetzelfde nest.
Het is echter belangrijk om de intensiteit van de factor te controleren, evenals de lengte van de bevedering en de aanwezigheid van schimmelsporen, naast de grootte en vorm.
De ideale weg naar een goede intensieve gele kanarie is om een intensieve gele vogel te koppelen aan een hooggele vogel, beide met een dubbele geelfactor.
De pop mag lichte schimmelsporen hebben, wat meestal het geval is, maar in zeer kleine hoeveelheden.
Andere combinaties zullen het eerste jaar vaak tussenliggende kleuren opleveren, te diep of te licht gekleurd, enzovoort.
Het is aan de kweker om hier goed op te letten.
Bij keuringen moeten de keurmeesters een uniforme aanpak hanteren, zoals beschreven in de standaardeisen.
Helaas worden ze soms beïnvloed door kunstlicht, zoals eerder vermeld. Een oplossing kan zijn om tafelkeuringen uit te voeren met daglicht inval. Dit kan niet genoeg benadrukt worden en zal ook bij andere kleuren de uniformiteit en de beoordeling ten goede komen.
STANDAARD VOOR DE INTENSIEVE GELE KANARIE:
- Zuivere, heldere, egale goudgele kleur (dubbele geelfactor) zonder enig spoor van schimmel.
- Aangepaste lichte blauwstructuur.
- Geen oranje bijtint.
- Grote pennen, zo volledig mogelijk doorgekleurd.
- Geen enkele vorm van bontheid.
- Hoornkleurige snavel en nagels.
VEEL VOORKOMENDE FOUTEN:
- Gele kleur te flets, niet diep genoeg en ongelijk, vooral rond kop en schouders.
- Onzuivere gele tint (bijv. oranje bijtint).
- Niet volledig intensief gekleurd.
- Schimmelsporen aanwezig op de vogel.
- Opgebleekte delen rond de kop.
- Onvoldoende doorgekleurde pennen.
- Bontheid in de bevedering en/of hoornkleurige delen
Geelschimmel Kanarie: Een subtiel schouwspel van geel en schimmel
De geelschimmel kanarie is een prachtige vogel met een zacht geel verenkleed, enkelvoudige geelfactor en een fijn verdeelde schimmelsluier die als een sierlijke waas over de gele grondkleur ligt.
De variatie tussen deze twee kleuren kan echter erg groot zijn, en dit leidt soms tot verwarring bij liefhebbers en keurmeesters.
Het beoordelen van de juiste kleur geel, vooral bij kunstlicht, kan een uitdaging zijn voor keurmeesters.
Kunstlicht kan de kleur van gele vogels positief beïnvloeden, waardoor zelfs lichte schimmelsporen in de nek en rug moeilijk waarneembaar zijn. Daarom halen keurmeesters vaak een vogel naar daglicht om de juiste gradatie vast te stellen en te vergelijken met andere gele vogels.
Hierbij kan tafelkeuring een groot voordeel bieden, wat ten goede komt aan de beoordeling van de vogels.
Het is begrijpelijk dat de ene vogel een paar punten kan zakken of stijgen in kleur door de verlichting in de zaal, en het zal niet aan de keurmeester liggen dat er puntenverschil is bij kunstlicht.
De goede geel schimmel kanarie wordt steeds minder gezien.
Wat men vaak tegenkomt zijn vogels met een dubbele geelfactor en een schimmelwaas eroverheen, maar dit is geen geelschimmel.
Deze vogels kunnen als bewolkt of niet egaal van kleur worden beoordeeld door de keurmeester, of zelfs als geel intensief met strafpunten voor de aanwezige schimmelsporen.
Voor de kweek van geelschimmels moet men altijd twee vogels gebruiken met een lichte schimmel .
Vaak benaderen de poppen de standaardeisen beter dan de mannen, en het verschil tussen man en pop is duidelijk waar te nemen.
STANDAARD VOOR DE GEEL SCHIMMEL KANARIE:
- Egaal zacht geel geheel met enkelvoudige geelfactor.
- Overtrokken met een gelijkmatige, fijn verdeelde schimmelsluier.
- Grondkleur en schimmel moeten harmonieus samenwerken en gelijkmatig verdeeld zijn over de vogels. Geen blauwstructuur.
- Mag geen sterke gele partijen bezitten, zoals op de kop, schouders en stuit.
- Vleugelpennen zoveel mogelijk doorgekleurd.
- Geen enkele melanisatie is toegestaan.
- Hoorndelen zijn vleeskleurig.
VEEL VOORKOMENDE FOUTEN:
- Te lichte en/of onzuivere gele kleur.
- Niet egale, bewolkte tint.
- Te diepe grondkleur met grote kleurloze veerpartijen.
- Te bleke pennen, onvoldoende doorgekleurd.
- Te zware schimmel, vooral in nek en op de rug.
- Onregelmatig verdeelde schimmel.
- Bontheid en/of op de hoorndelen.
Door zorgvuldige selectie en juiste koppelingen kunnen liefhebbers prachtige geelschimmel kanaries kweken die aan de standaardeisen voldoen en een genot zijn om te aanschouwen .
WIT; deze mutatie heeft twee verschillende oorsprongen.
Dominant Witte Kanarie: Een klassieke schoonheid met een rijke geschiedenis.
De dominant witte kanarie heeft een indrukwekkende geschiedenis van meer dan 3 eeuwen.
Hoewel het lang duurde voordat deze vogel in zijn thuisland Duitsland werd erkend, is hij nu nog steeds bekend onder de naam “Duits Wit.”
Het is een heterozygote vogel met de verborgen geelfactor en de dominant witte factor vererft dominant en onafhankelijk van de wildfactor. Dit betekent dat de dominante kleur altijd zichtbaar is en recessieve kleuren worden onderdrukt.
Een opvallend kenmerk van de dominant witte kanarie is de gele aanslag aan de smalle zijde van de slagpennen.
Deze aanslag moet altijd aanwezig zijn en keurmeesters houden rekening met een minimale aanslag bij deze vogelsoort (Duits Wit).
Dominant witte kanaries met aanslag in de schouders en/of staart komen niet in aanmerking voor tentoonstellingen.
STANDAARDEISEN VOOR DE DOMINANT WITTE KANARIE:
- Zuiver en helder wit van kleur.
- Zo min mogelijk aanslag in de vleugelpennen (buitenste 3).
- Geen enkel spoor van bontvorming.
- Hoorndelen (snavel, poten, nagels) vleeskleurig.
- De vorm en grootte moeten voldoen aan de kanariestandaard.
VEELVOORKOMENDE FOUTEN:
- Kleur niet zuiver en helder wit.
- Vuilwit of ivoorfactor.
- Aanslag in de schouders en/of staart.
- Te veel dan 3 pennen met aanslag.
- Ruwe of te lange bevedering.
- Bontvorming in de bevedering of hoorndelen.
Voor de beste resultaten komt de dominant witte kanarie het best tot zijn recht met een licht schimmelfactor.
Een volle intensieve factor zal de vorming van aanslag vaak te veel versterken.
Bij het kweken is het raadzaam om vogels te gebruiken die niet intensief zijn, zoals bijvoorbeeld geelschimmel x dominant wit of vice versa.
Het kweken van een intensieve factor zal geen voordelen opleveren; integendeel, het zal waarschijnlijk de aanslag in de vleugelpennen verscherpen.
Het gebruik van ivoorfactorige vogels om de aanslag te verminderen ia taboe en wordt ook sterk afgeraden, omdat dit kan leiden tot een verlies van helderheid in de witte kleur, met alle gevolgen van dien.
Het is ook belangrijk om nooit de ivoorfactor te kweken in deze kleur.
De Pracht van de Recessief Witte Kanarie
De recessief witte kanarie is een geliefde vogel die bij vele liefhebbers bekend is en vaak bewondering oproept op tentoonstellingen.
Deze vogel, wanneer goed verzorgd en gepresenteerd, is werkelijk een schoonheid om te aanschouwen.
De rol van vitamine A.
De recessief witte kanarie heeft geen enkele lipochroomkleur, doordat het vermogen om pro-vitamine A uit plantaardige stoffen om te zetten in vitamine A ontbreekt.
Hierdoor is de vogel spierwit.
Dit gebrek aan vitamine A heeft niet alleen invloed op de kleur, maar ook op de huidskleur en de kleur van de poten, die grijsachtig lila worden.
Het is daarom van groot belang om recessief witte kanarievogels organische vitamine A te geven om dit te compenseren.
Organische vitamine A is te vinden in eivoer en wortelen, en het is verstandig om deze voedingsmiddelen aan de vogels te geven om het gebrek aan vitamine A te voorkomen.
Een tekort aan vitamine A komt voor wanneer de vogels niet regelmatig vitamine A krijgen of wanneer dit simpelweg wordt vergeten.
Gelukkig geeft de vogel snel aan dat er iets mis is, met symptomen zoals lusteloosheid, verkleuring van de nagels, poten en/of snavel, en tranende ogen.
Het is belangrijk om dit in de gaten te houden, vooral tijdens de kweek, omdat een gebrek aan vitamine A fataal kan zijn voor de jongen.
Wat betreft de vererving van de recessief witte kanarie, doordat de enzymfactor niet actief is, wordt er geen melanine gevormd.
Toch hebben deze vogels nog erfelijke eigenschappen van zwart, agaat, bruin en isabel . De recessieve factor is, zoals de naam al aangeeft, recessief en vererft dus onafhankelijk.
Dit betekent dat de factor dubbel aanwezig moet zijn om tot uiting te komen.
Bij de recessief witte kanarie is het ook van belang om te letten op de bevedering, waarbij intensief en schimmel een rol spelen.
Voor ervaren kwekers is het vaststellen van de bevedering meestal geen probleem, maar sommigen hebben moeite met het onderscheiden van intensief en schimmel.
Gelukkig zijn er methoden om dit vast te stellen, zoals het opblazen van de bevedering tegen de cloaca en het plukken van een pluimpje rechts ervan aan de zijkant.
Een intensieve vogel zal ongeveer 20 mm uitkomen, terwijl een schimmelvogel ongeveer 25-26 mm lang zal zijn.
Dit maakt het koppelen van de vogels en het voorkomen van overmatig lange bevedering gemakkelijker.
Bij de recessief witte kanarie is de vorm van groot belang.
De vogels mogen niet te klein of te slank zijn, maar moeten een goed postuur hebben met een volle, ronde borst, een mooi rond en breed kopje en een volle nek.
Een kort postuur met laag op de pootjes staan wordt vaak omschreven als het “pop type”, dat vaak prijzen wint op wedstrijden. Deze vogels zijn meestal half intensief of intensief en hebben een strakke, mooie bevedering.
Het is duidelijk dat lange, slanke vogels met een smal kopje en slechte bevedering nooit een goede vorm zullen hebben.
De grootte en vorm gaan hand in hand om een goed model te krijgen, en daarom worden vogels die het “pop type” vertonen vaak geprefereerd bij recessief witte kanaries.
ROOD; begin 1900 verkrijgen door het inkruisen vermoedelijk met de Kapoetsensijs hieruit werden vruchtbare (F1) mannen gekweekt. vervolgens ontstond er Geel Oranje, dan Rood-Oranje en tenslotte ROOD.
De Pracht en Perfectie van de Rood Intensieve Kanarie
In de wereld van kleurkanaries is er geen gebrek aan verscheidenheid. Verschillende kleuren en patronen trekken de aandacht van kwekers en liefhebbers over de hele wereld.
Echter, een kleur die eruit springt en vaak beschouwd wordt als de mooiste onder de kleurkanaries, is de Rood Intensieve Kanarie.
Hoewel meningen kunnen verschillen over welke kleur het mooist is, is het onbetwistbaar dat de Rood Intensieve Kanarie een opvallende verschijning is en vaak te zien is op prestigieuze vogeltentoonstellingen.
De Rood Intensieve Kanarie, ook wel bekend als de ‘roodfactor’, heeft een bijzondere ontstaansgeschiedenis.
Deze kleur is het resultaat van een kruising tussen een kapoetsensijs man en een kanarie pop.
Door generaties van doorkruisingen van vruchtbare bastaarden is er selectief gekweekt naar de kanarie toe, waarbij de oranje-rode kleur van de kapoetsensijs behouden werd.
Hierdoor is de Rood Intensieve Kanarie een kleurrijke mix van geel en rood, wat resulteert in een prachtig diep oranje-rode kleur.
Om de Rood Intensieve Kanarie mooi diep rood te laten kleuren, wordt gebruik gemaakt van kleurstimulerende middelen in de voeding of het drinkwater.
Deze stimulerende stoffen zorgen ervoor dat de vogels prachtig doorgekleurd worden.
Tegenwoordig zijn er verschillende producten op de markt die de kweker kunnen helpen om de gewenste diepe rode kleur te bereiken.
Het gebruik van deze kleurstoffen vereist echter kennis en ervaring, aangezien de dosering en het tijdstip van toediening cruciaal zijn voor het gewenste resultaat.
Het is belangrijk om te benadrukken dat het toedienen van kleurstof alleen zin heeft tijdens de opgroeiperiode en de rui.
Tijdens deze fasen groeit de bevedering, en het is dan dat de veren en pluimen de kleurstof kunnen absorberen en prachtig kunnen doorkleuren. Het is ook aan te raden om kleurstimulans al toe te dienen aan vogels tijdens het kweken, nog voordat ze beginnen met het bouwen van hun nest.
Het gebruik van kleurstof buiten deze periode heeft weinig effect en kan zelfs resulteren in vlekkerige en bewolkte kleuren, wat ongewenst is voor tentoonstellingsvogels.
Er zijn kwekers die hun ervaring en inzicht gebruiken om hun oude vogels niet meer op te voeren.
Hierdoor kunnen ze de oranje-rode kleur beter vaststellen en observeren. Diep oranje-rode vogels zijn vaak het resultaat van deze praktijk.
Deze kwekers hebben vaak een diepgaand begrip van hun vogels (stam) en weten precies welke kleurstimulatie en zorg ze nodig hebben om een mooi diep en glanzend rood te bereiken, zelfs in de vleugels en staartpennen.
Naast de kleur is de bevedering van de Rood Intensieve Kanarie van cruciaal belang.
Een goede sluitende en niet te lange bevedering is essentieel voor het behouden van een aantrekkelijke verschijning.
De borstveertjes mogen tussen de 11 en 13 millimeter zijn en moeten goed gevormd zijn, niet langer dan de aangegeven maten. Contourveertjes die te lang zijn, kunnen schimmelvorming veroorzaken en voorkomen dat de bevedering strak aansluit.
Kwekers moeten daarom streng selecteren op de lengte van de bevedering om na enkele jaren de gewenste structuur te bereiken voor een goede doorkleuring van de pennen en donsbevedering.
Binnen de Rood Intensieve Kanarie zijn er verschillende gradaties in kleurintensiteit, van intensief tot niet intensief, met vele tussenvormen. Het is dus belangrijk voor kwekers om hun doelen en voorkeuren te bepalen en gericht te fokken om de gewenste kleurresultaten te behalen.
Volgens de standaard moet een Rood Intensieve Kanarie een diep rode grondkleur hebben, gelijkmatig verdeeld over het hele lichaam.
Zowel de vleugel- als staartpennen moeten goed doorgekleurd zijn, zonder enig spoor van schimmel.
De snavel, poten en nagels moeten een vleeskleur hebben. Er zijn echter ook enkele veelvoorkomende fouten die vermeden moeten worden, zoals schimmelvorming, bontheid in de bevedering of hoorndelen, een te lange of ruwe bevedering aan de oogstreek, een rood dat licht overloopt in paars en een te smalle kop en lichaamsbouw.
Het fokken van de Rood Intensieve Kanarie vereist dus niet alleen passie en toewijding, maar ook kennis en ervaring om deze prachtige kleur in volle glorie te bereiken.
Met zorgvuldige selectie en juiste kleurstimulatie kunnen kwekers genieten van de perfectie van deze bijzondere vogels op vogeltentoonstellingen over de hele wereld
Het gele verenkleed kan verschillende tinten en kwaliteiten aannemen. In het algemeen kunnen kanaries met een geelfactor worden onderverdeeld in: natuurlijk geel, citroengeel, goudgeel en oranjegeel, waarbij het laatste het resultaat is van de interferentie van het basisgeel met rood. Van de verschillende tinten die geel kan aannemen, verdienen natuurlijk geel en citroengeel de voorkeur, voor wedstrijden en tentoonstellingen. Oranjegeel moet daarentegen worden uitgesloten voor de kweek. De kleuring van het verenkleed is het gevolg van de aanwezigheid van stoffen die carotenoïden worden genoemd en die in het geval van de gele kanarie precies geel zijn. De hoeveelheid van deze stoffen beïnvloedt vervolgens de intensiteit van de kleuring, die intens of mat kan zijn. Gele kanaries zijn, zoals alle gekleurde kanaries, verstoken van melanine, dat in latente vorm in het lichaam aanwezig is wat onder andere zorgt voor de kleuring van de ogen, maar volledig afwezig moet zijn in het verenkleed.
Hoe ervaren kwekers het doen.
Geel intensief
Bij het kweken van geel intensief moet je gebruik maken van een volledig intensieve vogel gekoppeld aan een intensieve vogel die lichte schimmelsporen vertoond nooit en volle schimmel vogel gebruiken.
Geel schimmel
Voor het kweken van geel schimmel altijd twee licht schimmel vogels gebruiken met een enkele geelfactor koppeld men intensief aan schimmel dan lukt het zelden om hier goede schimmelvogels dan wel goede intensieve gele uit te kweken.
De rode kanarie
Als je met deze kleurslag wilt beginnen en of je jezelf wil verbeteren, wil ik je een paar tips meegeven die met de kleuring te maken hebben waarin ik ben gevaren.
Op de eerste plaats komt naar mijn mening het aanschaffen van je vogels. Ga voor aanschaf van je vogels naar een kweker, zodat je kan waarnemen hoe hij met zijn vogels omgaat. Mits je de mogelijkheid er toe hebt.
De kleuring en het toedienen van kleurstof is van groot belang. Immers kleurstof aan je vogels geven moet je met mate toedienen en niet wat ik vaak hoor: ” Oh, je krijgt ze wel rood als je maar genoeg geeft.” Let wel, dat de kleurstof een aanslag op de lever is en deze dan ook een paar keer per jaar gereinigd moet worden met b.v. Avian Avichol+. De gezondheid van de vogels staat altijd voorop!
Als we praten over vererving, hoort daar zeker de eigenschap van kleurbezit bij, na mijn ervaring. Hoe groter de eigenschap van kleurbezit, des te minder hoef je kleurstof te geven. Dit resulteert dan in een betere kweek.
Ik begin 1 week voor de kweek met het toedienen van kleurstof door het eivoer. En ik blijf dat doen tot de kweek is voltooid. Als de jonge vogels in de ren/volière geplaatst zijn, stop ik even met het geven van kleurstof. Let er wel op, dat je tijdig weer begint met het geven van kleurstof en niet wacht tot de vogels gaan ruien. Nadat ze in de ren/volière zitten, geef ik de kleurstof door het water en het eivoer
Ja, wat dien ik toe? Ikzelf dien in 1 liter drinkwater, 1,5 gram kleurstof toe en per 1 kg eivoer, 5 gram kleurstof. Dit doe ik al jaren en alles is wat mij betreft in balans. Wat ik even wil meegeven is dat ik vaak te horen krijg en lees, dat 12 tot 20 gram per 1 kg eivoer door het eivoer geen uitzondering is. Ik persoonlijk vindt dat veel te veel! Je krijgt er echt geen intensiever vogels van.
Ik gebruik eivoer van het merk CéDé, en de kleurstof die ik toedien betreft Carophyll. Bijvoorbeeld Quiko Rood Intensief . Ook geef ik Spirulina. Als zaad geef ik al jaren Himbergen kanariemengeling nr 2 maar elke andere goede mengeling a.o. Deli Nature volstaat natuurlijk. Tijdens de kweek krijgen mijn vogels ook Perle Morbide. Dit is een 100% veilige kiemzaadvervangend product, wat zeer goed opgenomen wordt door de oudervogels en zo ook door de jonge vogels.
Natuurlijk mag jezelf bepalen wat je gebruikt, immers zijn er genoeg merken en soorten in eivoer en kleurstof.
Ik hoop dat jullie hier wat van opgestoken kunnen hebben en dat vogels houden vooral een leuke hobby en bezigheid mag zijn en blijven! Mocht je de kleuring van mijn vogels willen zien kan je dat op mijn facebook pagina en Instagram.
Heel veel succes aan alle vogelliefhebbers en geniet van deze mooie hobby.
Laurens van Boxtel
De witte kanarie
Er zijn eigenlijk twee varianten van wit, de dominante en de recessieve.
Het is zo dat de dominante veel minder vaak voorkomt, misschien omdat het een moeilijkere selectie vereist.
Maar naar mijn smaak is het veel mooier en interessanter dan het recessieve.
Zie je, het recessieve wit is praktisch een vorm kanarie; in feite is het wit dat altijd.
Let niet op verschillende verklaringen.
De verschillen zijn slechts schijnbaar, gerelateerd aan verenkleedkwaliteit en reinheid.
De remming van carotenoïden in de recessieve is totaal en daarom kunnen er geen echte variaties zijn.
In het dominante wit daarentegen blijft er carotenoïden aanwezig, waardoor het ooit terecht wit werd genoemd.
In het optimale dominante witte blijft het carotenoïden beperkt tot de buitenrand van de primaire vleugel pennen.
Ze kunnen van tijd tot tijd op andere plaatsen in het verendek aantasten, en bij de ergste gevallen kunnen ze bijna overal voorkomen, behalve op de stuit, die altijd wit is.
Dit is nogal vreemd, is de stuit het gebied bij uitstek voor carotenoïden.
Toch is het zo en in twijfelgevallen is het doorslaggevend voor de indeling.
In feite lijken slechte dominante witten soms op mozaïeken.
Om te selecteren moet men bedenken dat dominante witte variaties afhankelijk zijn van het additieve effect van modificerende genen.
Het hoofdgen, het gen dat het ras bepaalt, is dominant en dodelijk.
Dat wil zeggen, homozygote individuen sterven in het ei. Paring tussen dominante witte is echter niet uitgesloten, aangezien de embryonale sterfte ongeveer 25% bedraagt en de andere embryo’s dus levensvatbaar zijn en de eieren regelmatig kunnen uitkomen.
Onder de levende nakomelingen zal 1/3 gepigmenteerd (meestal geel) en 2/3 wit gedomineerd zijn.
Paring tussen witten is dus mogelijk, maar meestal wordt paring met geel gebruikt.
De gebruikte gelen moeten afkomstig zijn van uitstekende dominante witten en vooral broers en zussen zijn van de beste witten.
Dit komt omdat zij waarschijnlijk de modificerende genen bezitten, die additief werken op het karakter van het hoofdgen.
Bij recessieve witten wordt de lipochrome kleur van de dragers niet waargenomen, gezien de totale remming, maar bij dominante witten wel.
Bij dominante witten telt de vorm veel, maar bij recessieven nog meer, omdat zij geen kleur uitdrukken.
U zult dus moeten selecteren op met een uitstekende morfologie, in beide gevallen, maar vooral bij recessieven.
Heel belangrijk is de rondheid en het hoofd ook goed rond, met goed gecentreerde ogen.
Het hoofd is vaak doorslaggevend, omdat het een belangrijk aspect is en vrij moeilijk om echt goed te krijgen.
Het is absoluut af te raden om dominante en recessieve blanken te mengen.
Soms kun je iets goeds krijgen, maar het is zeker niet de regel.
Het begrip dominant en recessief is geen absolute waarde.
Maar geldt alleen tussen allelische kenmerken, d.w.z. voortgebracht door hetzelfde paar genen, allelen genoemd.
Een allel is een bepaalde variant van een gen. Een gen codeert een bepaalde erfelijke eigenschap, waarbij verschillende versies van een gen min of meer verschillende gevolgen kunnen hebben voor die eigenschap van een organisme. Elke uitvoering van een gen wordt een allel (meervoud allelen) of mendeliaanse erffactor genoemd.
Als een organisme voor een bepaald gen twee gelijke allelen heeft, is het organisme voor die eigenschap homozygoot. Als een organisme voor een gen twee verschillende allelen heeft, is het organisme heterozygoot voor een bepaalde eigenschap.
Dominant en recessief wit zijn niet allel en kunnen dus in hetzelfde subject naast elkaar bestaan, ook al lijkt het recessief wit.
Er kan dus een dominant witte vogel zijn de split is voor recessief wit en een recessief witte die tevens dominant wit is.
Koppel je zo een recessief lijkende vogel aan een gele dan krijg je naast gele ook weer dominant witte in het nest terug beide split voor recessief wit.
Bij de lipochroomkanaries moet buiten de mozaïektekening de bevedering krijtachtig wit zijn.
MOZAÏEK Type 1
Koptekening: Ooglijn deze moet bestaan uit een smalle en heldere in een intensieve lipchroomkleur goed gekleurd,
fijngetekend en goed zichtbaar achter het oog.(mag het oog niet omsluiten.)
Schouders: Goed gemarkeerd en goed begrensd.
Het lipochroom moet hier ook intensief zijn, en niet te ver uitlopen. De vleugelpennen mogen geen lipochroom tonen ze moet zo wit mogelijk zijn
Stuit: moet eveneens intensief gekleurd en goed begrensd zijn. Een kleuring in de staartbasis wordt
getolereerd, maar mag dan niet als excellent beoordeeld worden.
Borst: De borst moet een lichte lipochroomvlek vertonen, die niet mag doorlopen naar de keel, de
flanken of de onderbuik.
MOZAÏEK Type 2
.
Koptekening: Het masker moet een intensieve lipochroomkleur hebben rondom de snavel liggen moet goed begrensd zijn.De ogen moeten binnen het masker liggen. Het masker mag geen haakjes vertonen en moet boven de snavel goed aansluiten.
Schouders: Moeten goed gemarkeerd en goed begrensd zijn . Het lipochroom moet intensief zijn en de
vleugeldekveren moeten volledig gekleurd zijn. De vleugelpennen mogen geen lipochroom laten zien en moeten zo wit mogelijk zijn.
Stuit: moet eveneens intens gekleurd en goed begrensd zijn.
Een lichte kleuring in de staartbasis is toegestaan maar
mag dan niet als excellent beoordeeld worden.
Borst: De borst moet een goed gekleurd driehoekig veld vertonen, mag niet doorlopen in het masker en de
flanken. De onderbuik moet wit zijn.
Rug: Lichte zweem van lipochroom wordt getolereerd
ROOD MET WITTE VLEUGELS : De kleur van de bevedering en de categorie zijn dezelfde als bij de volledig gekleurde vogels, alleen de vleugel- en staartpennen moeten volledig wit zijn (totale afwezigheid van lipochroom)
Excellent = Zuivere kleur, perfect egaal en maximale hoeveelheid kleur op alle gewenste plaatsen.
Bij de witvleugels moeten de vleugelpennen én staartpennen ‘KRIJT-achtig-WIT’ zijn.
Zaak is, dat potentiële rode showvogels geen pennen mogen verliezen omdat deze door het toedienen van kleurstimulantia uiteraard gekleurd zullen terug komen, ook dit resulteert in puntenaftrek. Pennen bij de witvleugel moeten dus absoluut WIT zijn (niet zomaar ‘kleurloos’) Kleurstimulantia verstrekken eerst vanaf de zesde week (als de witte pennen volgroeid zijn) Gedurende diezelfde periode uitsluitend in de handel verkrijgbaar opfokvoer uitdrukkelijk bestemd voor witte vogels of mozaieken verstrekken. (zelfs géén kanariezaadmengeling, énkel witzaad)
Uiteraard daarbij ook géén voedsel verstrekken dat luteïne (carotinoïde) bevat zoals b.v. wortelen, broccoli, boerenkool, kiemzaadmengelingen etc. Kweek van échte witvleugels (dat feitelijk mozaiekfactorigen zijn) is uiterst delicaat, eist heel veel kennis, zelfdiscipline en know how. Z.g. nestkleur in de pennen is uit den boze en zal vanzelfsprekend worden bestraft, want dan zijn de pennen niet wit meer.
Witvleugels kweken eist dus héél veel zelfdiscipline (zelftucht) een eigenschap dat je zelf in staat bent om steeds te doen wat je moet doen, ook als je er absoluut geen zin in hebt.
Verschijningsvormen in het lipochroom.
• Wit-wit dominant
• Geel intensief- geel schimmel
• Rood intensief –rood schimmel
• Geel mozaïek
• Rood mozaïek
• Albino
• Lutino
• Rubino
• Geel mozaïek met rode ogen
• Rood mozaïek met rode ogen
• Met of zonder de Ivoorfactor
Nieuwe Mutaties
• De Urucum rode kanarie met rode snavel en
hoorndelen
• De Yellow (Gele) kanarie met gele snavel en
hoorndelen
• De rode kanarie met witte pennen
• De gele kanarie met witte pennen