De Konyx
De konyx, een nieuwe nog niet erkende kleur bij onze kleurkanaries
Door Stef Smeets
Het samenbrengen van verschillende factoren en/of mutaties in één vogel gebeurt al jaren.
Zolang wij vogels kweken zullen er liefhebbers zijn die nieuweverschijningsvormen willen creëren.
Maar steeds zal de volgendevraag: ‘is deze nieuwe kleur werkelijk een aanwinst voor onze hobby’waarmee ik een onyx bedoel in het bezit van de kobaltfactor.
In het verleden zijn vaak nieuwe kleuren gekweekt die niet in een vraagprogramma werden opgenomen omdat ze niet mooi of onvoldoende herkenbaar waren.
Nog een andere reden was dat het samenbrengen van twee mutaties in één vogel niet werd aanvaard omdat daardoor de bestaande kleuren niet zuiver meer zouden zijn.
Maar als we terug gaan in de tijd dan moeten we concluderen dat we ongeveer 100 jaar niets anders hebben gekweekt dan met mutaties onderling en zo tot ons hedendaagse kleurenscala zijn gekomen.
Voor de liefhebber(s) die de bestaande kleuren zuiver willen houden is er ruimte genoeg.
Gelukkig maar worden er door bepaalde landelijke organisaties van vogels openingen gemaakt waar heel wat mogelijk is.
Zo werd er in het vraagprogramma van de NBvV – dat gold voor het tentoonstellingsseizoen 2007/2009 – een hoofdgroep 28 opgenomen waarin het toegestaan is om verschillende factoren met elkaar te combineren.
Daarbij wordt wel het volgende geëist ‘de verschillende factoren moeten duidelijk herkenbaar zijn in de combinatie’.
Vererving
Uit de koppeling zuiver kobalt x zuiver onyx kweekt men klassieke vogels split voor kobalt en split voor onyx.
Het volgende jaar kan men – door deze jongen onderling te koppelen – konyxen verwachten.
Zowel de kobalt- als de onyxfactor vererven niet geslachtsgebonden en recessief t.o.v. hun wildvorm.
Onderling vererven ze intermediar, zover ik dat nu kan beoordelen.
Verschijningsvorm
In deze vogel zitten de kenmerken van de Kobalt (doorgekleurde broekveren) en de kenmerken van de Onyx (donkergrijze melanine tussen de bestreping en op kopje doorlopen in de driehoek schouders en nek).
Het zou dus kunnen dat de kobaltfactor in de broek domineert en de onyxfactor op de kop en het rugdek.
Dat is hoe ik er momenteel over denk.
Indien men andere inzichten heeft dan zijn deze uiteraard welkom.
Daarom stel ik ook voor om de naam konyx (ko van kobalt en nyx van onyx) te gebruiken voor de samenvoeging van deze twee mutaties.
De konyx kan worden gekweekt in de lipochroomkleuren wit, geel of rood.
Het bruin dat bij de kobalt aanwezig is zal plaatsmaken voor zwart grijs.
Vooral de vleugel-en staartpennen zijn goed zwartgrijs tot zwart doorgekleurd.
Sommigen stellen dat de kobaltfactor een plusmutant is en dat de donkere broekveren het gevolg zijn van een toename van bruine phaeomelanine.
Ik heb echter microscopisch kunnen vaststellen dat er in de baardjes en de haakjes van de broekveren geen melanine aanwezig is.
Alhoewel de schacht in de vleugelpennen meer melanine bezit.
Op dit moment zijn er al kobalten met doorkleurde broekveren die geen bruin phaeomelanine meer in hun rugdek laten zien.
Daarom denk ik dat de kobaltfactor meer een structuurfactor is.
Toekomstverwachtingen
In de toekomst hoop ik om de melanine tussen de rugbestreping te optimaliseren zodat er geen contrast ontstaat met de bestreping.
Tot slot
Door een goede selectie kan deze mutant een prachtige verschijningsvorm worden. Bij deze een uitnodiging om deze uitdaging aan te gaan.
© Stef Smeets