Wat kunnen we zeggen over Roano?
Ten eerste: het is een fascinerend fenotype, met aantrekkelijk gekleurd melanine, gelijkmatig verdeeld over alle primaire veren en rugveren.
Het doet erg denken aan ALL BLACK, hoewel de tint melanine heel anders is.

Als ik het zou moeten beschrijven, zou ik het vergelijken met een nieuw ontwikkelde metallic verf.
Dit type is helaas psychofysisch niet stabiel.

Het zijn dieren die gemakkelijk onder stress raken en het gebeurt dat ze geagiteerd raken, motorische problemen hebben en vooral onbalans vertonen.

Dit jaar hebben zich meerdere van deze verschijnselen gemanifesteerd en wel juist bij de ALL BLACK stam, wat aantoont dat het een eigenaardigheid is van deze selectie.

Gelukkig boeken we grote vooruitgang en hebben we gemerkt dat meer dan één exemplaar zich presenteert zonder negatieve eigenschappen, een duidelijk teken dat de natuur weet hoe genetische defecten hersteld moeten worden.
We gaan heel voorzichtig verder, in de hoop een sterk en vruchtbaar ras te kunnen selecteren.
Alex Montanaro – 22.06.2023 – Chieti (Italië)

De Italiaanse geneticus en kleurfokker Gianmaria Bertartini (Castiglione del Lago) die reeds eerder zijn visie gaf over de destijdse verschijning van de Perla, verteld ons m.b.t. de ‘ROANO’ hierover het volgende : Als het geen vreemde opaal/onyx tussenvorm zou zijn is het in feite een ISO-ONICE (met verwijzing naar de Roano-varianten in Spanje en Mate in Argentinië).

De verschillende varianten van deze mutatie die op een atypische Onyx kunnen lijken, zijn waarschijnlijk te wijten aan mutaties van een gen (waarschijnlijk MYO5A) dat verschillend is met deze die verantwoordelijk is voor Onyx en Opaal (zéker MLPH).

Helaas veroorzaken bijna alle mutaties van MYO5A die deze melanistische fenotypes produceren neurovegetatieve aandoeningen van verschillende ernst maar wél steeds ernstig tot op heden (vroeg of laat suletal).

In andere soorten worden echter wel reeds twee vitale varianten beschreven.

NCBI Gen Samenvatting voor MYO5A Gen

Dit gen is een van de drie myosine V zware-keten genen, behorend tot de myosine gen superfamilie. Myosine V is een klasse van actine-gebaseerde motoreiwitten die betrokken zijn bij cytoplasmatisch transport en verankering van blaasjes, uitlijning van de spindelpool en mRNA-translocatie. Het eiwit dat door dit gen wordt gecodeerd is overvloedig aanwezig in melanocyten en zenuwcellen. Mutaties in dit gen veroorzaken het Griscelli syndroom type-1 (GS1), het Griscelli syndroom type-3 (GS3) en neuroectodermale melanolysosomale ziekte, of de ziekte van Elejalde. Er zijn meerdere alternatief gesplitste transcriptvarianten gemeld die coderen voor verschillende isovormen, maar van sommige varianten is de volledige lengte niet vastgesteld.

De laatste verscheen spontaan in China ongeveer twee jaar geleden in een stam van voorouderlijke labmuizen. Ik hoop dat deze Roano-variant mettertijd op kan komen in de kleurkanariefokkerij.
Ze momenteel herkennen zal heel eenvoudig zijn, als ze het nest verlaten ‘struikelen’ ze.

Gianmaria Bertarini verwijst verder eveneens naar het ‘Griscelli Syndroom’ :
Het Griscelli Syndroom (GS) is een autosomale recessieve aandoening.
Naargelang het Griscelli-type kunnen neurologische of immunologische stoornissen optreden.

Literatuur (beknopt) : Autosomale pigmentstoornissen met hypo- of depigmentatie (hypo- of amelanosis) herbergen een brede differentiaal diagnose met verschillende fenotypes en al dan niet veranderd aantal melanocyten. Aangeboren pigmentaandoeningen met hypopigmentatie kunnen veroorzaakt worden door genmutaties die een invloed hebben op de ontwikkeling en functie van melanocyten.

Inmiddels geeft de Italiaanse kleurenkweker Stefano Bolognesi > Fiesso (It.) m.b.t. ROANO het volgende aan :
“ i miei invece sono sani e si sono anche riprodotti,non hanno alcun problema motorio”
(die van mij zijn gezond en hebben zich voortgeplant, ze hebben geen ‘motorische problemen’) Waarvan akte.